نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید ( 914 )                                                                           

ســوره 43 : ابراهیــم ( مـکّــی ـ 52 آیه دارد ـ جزء سیـزدهم ـ صفحه 255)

  ( قسمــت چهــارم )

وَعـده ی ملاقــات

 جزء سیزد هــم صفحــه 256 ( آیه 7 ) 

بسم الله الرحمن الرحیم  

وَ إِذْ تَأَذَّنَ رَبُّکُمْ لَئِن شَکَرْتُمْ لأَزِیدَنَّکُمْ وَ لَئِن کَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِی لَشَدِیدٌ 

 تفسیـــر لفظـــی :

و آن گاه که پروردگارتان اعلام کرد که اگر واقعا سپاسگزارى کنید

[نعمت] شمارا افزون خواهم کرد و اگر ناسپاسى نمایید قطعا عذاب من سخت ‏خواهد بود

{وَإِنْ تَعُدُّوا نِعْمَةَ اللَّهِ لَا تُحْصُوهَا إِنَّ اللَّهَ لَغَفُورٌ رَحِیمٌ} [النحل:18].

 تفسیر ادبی و عرفانی :

شُکرِ نعمت ، نعمتت افــزون کنــد

کفـــر ، نعمت از کَفَت بیــرون کنــد

اگر اســــلام را سپــــــــــاس گــــزاردیــــد ؛

من ایمـــــــــان شمـــــا را افــــزایش دهـــــــم ،

و اگــــــــر شکــــــر ایمــــــــان کــردیـــــــد ؛

احســــــان شمـــــــــا را بیفــــــــزایـــــــــــــم ،

و اگر احســان را سپــــــاس گـــزاردیــــــد ؛

معــــرفـــت شمـــــــا را زیـــــــــــــاد کنـــــــم ،

و اگر شکـــر معــــرفت به جــــــــا آوردید ؛

وصـــــــال و قــــــرب را زیــــــادت گــردانـــــم ،

و اگر سپـــــــاس آن دو را گـــــزاردیــــــــــد ؛

مشــاهــــــدت و دیـــــــــدار را بیفـــــزایــــــــم ،

و اگر آن چه را به شمــــــــا دادم شکـــــــــر گزاردیـــــد ؛

آن چه را از ملاقــــــات خود وعـــــده داده ام زیــــــادت کنـــم !

داود نبی (ع) گفت :

خــــدایــــــا ؛ چگونه تــــــــو را شکـــــــر کنــــم ؛

که شکر من تجدیـــــد منّتـــــی است از تـــــو بر من ؟

ندا رسید : ای داود ؛ الآن مـــــــرا شکـــــــــر گــــــزاردی !

سِـــرّ ِ عشــق

بــــا کــــــه گویم غم دیوانگى خود ، جز یار ؟

از که جویم ره میخــانه ، به غیر از دلــــدار ؟

ســرّ عشق است که جــز دوست نداند دیگر

 مــى‏ نگنجد غــم هجـــران وى ، اندر گفتـــار

نــــو بهـــــــار است ، درِ میکـــده را بگشاییــد

نتـوان بست در میکـــــده در فصـــــل بهــــار

بــــاده آرید در این فصل ، بـــــه یــاد سـاقى

 نســـــزد رفت به گلــزار بدین حـــال خمــــار

خَم زلفـــــــى بگشــا ، اى صنــم باده فروش

 حـــاجت این دل غمگیـــن به ســـر زلف برآر

روز میلادِ مهین عاشــــق یــار است ، امروز

مـــــــددى کن ، سر خُــــم را بگشا بر ابرار

حالتــــــــى رفت ز دیدار رُخش بر مستــان

مى‏ نگویم به کسى ، جز صنم بــاده گسار

( دیوان امام خمینی [ره] ص 121 )